Parakajakarstwo
Parakajakarstwo zadebiutowało na Igrzyskach Paralimpijskich w Rio de Janeiro w 2016 roku. Kajakarstwo wyróżnia się spośród innych, ponieważ pozwala cieszyć się z rywalizacji praktycznie wszystkim grupom sportowców niepełnosprawnych. Wynika to z dostępności bardzo dużej liczby kategorii startowych. Trzy podstawowe kategorie Para-Canoe to: LTA- amputacje, TA-osłabienie funkcji kończyn dolnych, porażenie mózgowe, A- mózgowe porażenie dziecięce, zaburzenia czynności układu nerwowego. Dyscyplina ta jest na etapie silnego rozwoju. Więcej informacji na temat parakajakarstwa i jego kategorii odnajdziecie na stronie internetowej ICF pod adresem www.canoeicf.com/icf
Parakolarstwo
Szybkość i emocje towarzyszące kolarstwu są dostępne dla zawodników niepełnosprawnych stosunkowo od niedawna. Po raz pierwszy zagościły w programie Igrzysk w Seulu w 1988 roku. Dyscyplina jest przystosowana do zawodników z różnymi rodzajami niepełnosprawności, z których wynikają podziały na poszczególne klasy (niewidomi i niedowidzący, dysfunkcja ruchu, porażenie mózgowe, amputacje). W zależności od rodzaju schorzenia mogą oni stosować następujące rodzaje rowerów (z ang.): „bicycle”, „tricycle”, „tandem” oraz „handbike”. Program zawodów obejmuje kolarstwo szosowe i torowe. Zawodnicy rywalizować mogą na dystansach wytrzymałościowych do 120 km, na welodromie do 4 km oraz w sprincie. Wyróżnić możemy również osoby niewidome startujące z widzącym pilotem. Aby uzyskać więcej informacji na stronę Międzynarodowej Unii Kolarskiej (UCI) www.uci.ch
Koszykówka na wózkach
Jedna z najpopularniejszych dyscyplin paralimpijskich. Wprowadzona została do programu Igrzysk już w Rzymie, w roku 1960 i skierowana jest zarówno do kobiet jak i do mężczyzn. Podstawowe wymiary, takie jak boisko i wysokość kosza są takie same jak w koszykówce osób pełnosprawnych. Koszykówka jest dyscypliną drużynową dlatego też nie możemy wyróżnić podziału na klasy. Przyznaje się jednak zawodnikom punkty ze względu na poziom sprawności od 0,5 do 4,5 gdzie przy sumowaniu liczba punktów wszystkich zawodników na boisku nie może przekraczać 14. Istotnym aspektem gry są specjalne wyczynowe wózki, posiadające osłonięte szprychy, a także pochylone koła. Ściśle określone jest również poruszanie się po boisku. Zawodnik, który otrzyma podanie może jedynie dwukrotnie napędzić wózek nie kozłując. Celem każdej z drużyn jest zdobycie jak największej liczby koszy po skutecznych rzutach. Koszykówka na wózkach praktykowana jest w ponad 80 krajach na świecie. Aby uzyskać więcej informacji zapraszamy na stronę Federacji Koszykówki na Wózkach (IWBF) pod adresem www.iwbf.org
