Handbike to dyscyplina sportowa, która zyskuje coraz większą popularność wśród osób z niepełnosprawnościami. W ramach igrzysk paraolimpijskich handbike jest jedną z dyscyplin, w której zawodnicy rywalizują na najwyższym poziomie. Jednym z kluczowych elementów handbike’u jest system klasyfikacyjny, który pomaga zapewnić uczciwą rywalizację i umożliwia zróżnicowane poziomy startowe dla zawodników o różnym stopniu niepełnosprawności.
System klasyfikacyjny w handbike’u opiera się na dwóch kryteriach: poziomie niepełnosprawności i zdolności sportowej zawodnika. Poziom niepełnosprawności jest określany przez klasę, a zdolności sportowe przez stopień niepełnosprawności w ramach klasy. Wszystkie klasyfikacje oparte są na punktacji od 0 do 7, gdzie 0 oznacza brak niepełnosprawności, a 7 oznacza największą niepełnosprawność.
W handbike’u istnieją cztery klasyfikacje: H1, H2, H3 i H4. Klasyfikacje te określają poziom niepełnosprawności, a jednocześnie uwzględniają zdolności sportowe zawodnika. W klasie H1 rywalizują zawodnicy z największym stopniem niepełnosprawności, którzy nie mają możliwości poruszania kończynami dolnymi. Z kolei w klasie H4 rywalizują zawodnicy z mniejszym stopniem niepełnosprawności, którzy poruszają się przy pomocy rąk i nóg.
Klasyfikacja zawodników w handbike’u odbywa się podczas specjalnych badań, w których określa się ich poziom niepełnosprawności oraz zdolności sportowe. W ramach badań mierzone są między innymi siła mięśniowa, koordynacja ruchowa oraz wytrzymałość fizyczna. Na podstawie wyników badań ustala się klasę zawodnika.
Dzięki systemowi klasyfikacyjnemu, zawodnicy z różnym stopniem niepełnosprawności mogą rywalizować ze sobą na równej zasadzie. System ten zapewnia również uczciwą rywalizację i umożliwia zróżnicowane poziomy startowe dla zawodników o różnym stopniu niepełnosprawności. W ten sposób, handbike staje się sportem dostępnym dla wszystkich, a system klasyfikacyjny umożliwia rywalizację na najwyższym poziomie.