Paratriathlon
Zadebiutował na Igrzyskach Paralimpijskich w Rio de Janeiro w 2016 roku. Składa się z trzech dyscyplin – pływania na dystansie 750m, następnie jazdy na rowerze na dystansie 20km i na koniec biegu na dystansie 5km. Zawodnicy startują w 6 kategoriach ze względu na stopień sprawności fizycznej. Więcej na temat triathlonu na stronie Międzynarodowej Unii Triathlonu (ITU) www.triathlon.org/paratriathlon
Parawioślarstwo
Parawioślarstwo jest sportem polegającym na wprowadzeniu w ruch łodzi pływającej po wodzie, przy użyciu siły mięśni wioślarza, używającego wioseł jako dźwigni prostej. Wioślarz siedzi plecami do zasadniczego kierunku ruchu łodzi. W łodzi wioślarskiej wszystkie części nośne, w tym również osie elementów ruchomych, muszą być trwale przymocowane do kadłuba łodzi, z wyjątkiem wózka w kategorii 4+, który porusza się po szynach wzdłuż osi podłużnej łodzi. Łodzie poruszane są przy pomocy wioseł opartych w obrotowych dulkach znajdujących się na odsadniach przymocowanych do burt łodzi. Regaty wioślarskie rozgrywane są na spełniających określone normy akwenach wodnych, na wytyczonych bojami torach o długości 1 km. Tory dla poszczególnych łodzi są proste i mają szerokość 12.5 do 15.0 m. W jednym biegu wioślarskim udział bierze 6 osad. Różnice wioślarstwa osób niepełnosprawnych: – szerszy kadłub łodzi, – dno bardziej płaskie przez co łódź jest bardziej stabilna, – w 1x i 2x siedzenia montowane są na stałe co uniemożliwia pracę nóg, – krótszy dystans 1000 metrów (u pełnosprawnych 2000 metrów), – 1x musi posiadać pływaki zamontowane pod odsadnią, – w kategorii 2x pływaki nie muszą być zamontowane (osady dobre technicznie nie stosują pływaków ze względu na duży opór), – w 1x wioślarz ustabilizowany pasem na wysokości przepony (ruch same ręce) – charakter pracy wioślarzy niepełnosprawnych znacznie różni się od sportowców pełnosprawnych – kategorie: LTAMix4+ (pracują ręce, nogi, tułów, mix), TAMix2x (pracuje tułów, ręce, mix) AM1x (jedynka męska, pracują ręce), AW1x (jedynka żeńska, pracują ręce) – ciężar łodzi większy niż u pełnosprawnych (4+: 51 kg, 2x: 36 kg, 1x: 19 kg) – osady mieszane kobiety + mężczyźni, – w kategorii 1x wioślarz posiada siedzisko z oparciem. Aby uzyskać więcej informacji zapraszamy na stronę FISA pod adresem www.worldrowing.com
Parałucznictwo
Początków łucznictwa osób niepełnosprawnych doszukiwać się należy już 60 lat temu. Jednak na początku, jak większość sportów pełniło ono bardziej funkcję aktywnej rehabilitacji i wypoczynku niż profesjonalnej dyscypliny paralimpijskiej. Pierwszy konkurs łuczników odbył się podczas zawodów w Stoke Mandeville Hospital w 1948 roku. Obecnie parałucznictwo uprawiane jest w 37 krajach świata. Było jedną z pierwszych dyscyplin paralimpijskich podczas Igrzysk w Rzymie w roku 1960. W tej dyscyplinie zawodnicy rywalizują w postawie stojącej lub siedzącej. Wyróżnić możemy trzy klasy: jedną stojącą – ARST , oraz dwie siedzące: tetraplegia – ARW 1 oraz paraplegia – ARW 2. Zawodnicy strzelają do tarczy oddalonej o 70 cm i średnicy 122cm. Aby uzyskać więcej szczegółowych informacji na temat Łucznictwa, odwiedź www.para-archery.org
